Annem
Güzel annem!
Ýçim daralýyor annem, yüreðim acýyor
Dayanamýyorum, dayanamýyorum annem…
Acýnacak haldeyim, ezik duruma düþtüm
Beni anlayan yok annem neredesin?
Þefkatine, sevgine ihtiyacým var.
Hiçbir kadýn sen gibi sevmedi beni
Sen gibi sarmadý, þefkat göstermedi annem
Sen günahlarýmla, hatalarýmla sevmiþtin beni
Kusur aramýyordun bende… Kusursuz sevmiþtin beni annem
Kusursuz sevmiþtin…
Kýymetini bilmedim annem, bilemedim
Periþaným, piþmaným, biçareyim…
Sen dururken baþkasýný sevdim
Baþkasýna gittim, baþkasýnda mutluluðu aradým
En güzel günlerimi baþkasýyla harcadým
Sen dururken baþkasýna “caným” dedim
Hayatýmý baþkasýna verdim.
Caným annem!
Kimse senin gibi sevmiyor annem!
Senin gibi kimse kýymet bilmiyor.
Sana geldim annem!
Her þeye raðmen beni kabul edebilecek misin?
“oðlum” “caným” diyebilecek misin eskisi gibi?
Hatalarýmla günahlarýmla sevebilecek misin yine?
Ama ben senden baþkasýný sevdim
Ben baþkasýný tercih ettim annem!
“bir dediðini iki etmediðim”
“her dediðini yerine getirdiðim”
Sürekli bende kusur arayaný sevdim
Yanlýþ yaptým annem, yanlýþ yaptým
Yanlýþýmý affedebilecek misin?
Sen dururken baþkasýnda sevgi aradým
Mutluluðu baþkasýnda aradým.
Beni affedebilecek misin annem?..
Özdemir Emrah
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.