hep ayný tarz þiir yazmak istemedim
bu sefer de kalýbýnýn dýþýna çýk dedim
noktasýna vürgülüne hiç dokunmadým
cümlenin baþýna senin adýný koydum
gün batarken bir akþam üstü
gri bulutlar arasýnda
hayalin takýlacak gözlerime
bir ýslýk sesi duyacaksýn uzaklardan
rüzgar daðýtacak pelik saçlarýný
hissedeceksin nefesimi þah damarýnda
mutluluktan kapanacak gözlerin aðlayacaksýn
seninle anlam kazandý kelimeler
gözlerin öyle bakmasaydý dile gelmezdi heceler
vurulur muydum can evimden söyle
bürünür müydü mateme o simsiyah geceler
gecenin sessizliðini bastýrýyor isyan çýðlýklarým
üç beþ nöbetim daha bitmedi
boðazýmda kuru bir öksürük nefes alamýyorum
gözlerim yuvalarýndan çýkacak gibi
doðacak güneþ birazdan yeni umutlarla
ýsýtacak parkta ki sabahlayan garibaný
üþüþecek sokak köpekleri çöp poþetlerine
onlarýn da benim gibi halinden anlayaný yok ki
sen olmasan da hayalin takýlacak gözlerime
yine beni esir alacaksýn en masum halinle
yanaðýma konduracaksýn veda buseni
hayallerimden çýkarýp gerçeðe döndüreceksin ...
Refik
24 . 12 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.