Neden, bana yalnýzlýðý sevdiriyorsun? seni, nerelere koyduðumu unuttum, ha, bir de senden sonra, menemen yapmayý da öðrendim, seninki kadar güzel deðil belki, çokta sevmem, olsun, ben seni sevmiþtim, menemen tam bir bahaneydi gülüm.
Ey! aþk’a deðer sevdam, arkana bakmadan, dörtnala kaçtýðýný gibi bu hayat, kýcýna baka baka, dönmeyi de öðrenecektir sana!
He kurban, sevineceðimi sanma, kahrolasý, yorgun gözlerim yollarda, kime döndüðünün bir önemi yok, ben biçareye dönmedikten sonra...
Hatta gülüm, Ýstanbul sokaklarýnda, kiminle yürüdüðünü de bir önemi yok, o küçük narin ayaðýn, yanýmdayken, kaldýrým taþýna takýlmadýktan sonra...
Ey! sevdasýna kurban olduðum, aþk dediðin, sanki biraz daha uzun olmalý, az biraz uzatmalý, kahrolasý, gidiþlere dur demeli, aþk yanmaksa Allah’ýna kadar, çatýr çatýr yanmalý!
Çýra gibi tutuþamayanlar kuzine sobada ki gibi yanamayanlar, yüreði kanamayanlar, birbirizin olduðuna, aþkýn acý verdiðine inanýn artýk., aþk bu diyerek sadece sevin... Atilla Yüceak Aralýk 2014 Araþtýrmacý Yazar -Þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.