DÜŞMEYELİM BU GECE

Bir çay demle,
Mis kokulu ellerinle.
Sen kadar,
Sana gelmek kadar güzel olsun.
Geleyim bende,
Gecenin en zamansýz vaktinde...
Bu defa habersiz,
Bu defa izinsiz,
Bu defa aykýrý bir biçimde.
Bir nefes alayým;
Mis kokulu çayýndan,
Soðuktan tütmüþ nefesimle...
Ýçelim karþýlýklý bu gece,
Seninle;
Ellerin ellerimde,
Gözlerin gözlerimde,
Yüreðim yüreðinde dursun bu gece...
Ýçelim,
Ýçelim bu gece,
Üþüyen yýldýzlara,
Buz tutmuþ aya,
Titreyen havaya,
Buhar sarmýþ bir nefesle;
Ýçelim bu gece...
Sür hadi nefesini nefesime,
Çehreni çehreme,
Gözlerini gözlerime...
Isýt beni,
Isýt buz tutan yüreðimi;
Sýcacýk yüreðinle...
Al bütün yorgunluklarýmý,
Topla daðýlan herbir yanýmý,
Usulca sokul geceme.
Herþey gerimizde dursun,
Bir biz kalsýn geriye;
Ýki çift göz ile...
Ardýmýza düþsün anlamsýz ne varsa,
Anlatamadýðýmýz ne varsa,
Düþsün bu gece topraða,
Hiçbir þeye dokunmadan, incitmeden ama..
Zaman seyretsin bizi; bir sinema filmi gibi,
Feryat etsin çile çektirmiþ yýllar,
Çýðlýk atsýn aman vermemiþ aylar,
Ýsterse küs dursun günler,
Bu gece bizim, bize ne?
Ve herþey;
Bir kez daha ardýmýza düþerken bu gece,
Bir biz kalalým geriye,
Yüreðim yüreðinden,
Gözlerin gözlerimden düþmesin,
Düþmeyelim, düþmeyelim bu gece.!

Gürkan Bektaþ - Ankara / 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: