Çok mu þey istedim senden
Yüreðin kadar deðil, bir avuç da deðil
Ýstediðim nokta kadardý
Sadece bir nokta
Mini minnacýk bir nokta…
Çok gördün bana
Nokta kadar mutluluðu çok gördün!
Mutlu olmayý umarken,
Senden geriye kalan sadece
Býraktýðýn bir avuç hüzün…
Takvim yapraklarý birer-birer eksiliyor
Zaman akýp gidiyor
Ýçimde ki zindana hapsettim kendimi
Küçücük hücremde
Kirli kara duvarlara týrnaklarýmla önce ismini kazýyorum
Sonra sensiz geçen, her an için çentikler atýyorum
Ýçime sindiremesem de sensizliði
Yarenlik eder
Býraktýðýn bir avuç hüzün…
Yorgunluk ve uykusuzluktan bitap düþmüþüm
Her an içimden geçerken
Uyuyakalmýþým duvarlara çentik atarken
Rüyalarýma giriyorsun
Mutluluktan sýçradým o anda
Ellerim havada kalýyor
Dört bir yanýma bakýyorum yoksun
Ellerimi açtým
Baþýmdan aþaðý dökülen,
Býraktýðýn bir avuç hüzün…
Mutlu oldum her zaman varlýðýnla
Uzattým ellerimi
Belki tutarsýn diye
Avaz avaz haykýrdým özlemlerimi
Belki duyarsýn diye
Ne ellerimi tuttun
Ne de özlemlerimi duydun
Hal bu ki engeller bana göre deðil
Aþamayacaðým dað
Geçemeyeceðim deniz yoktu senin için
Pekiyi sen ne yaptýn
Dönüp baktýðýmda geriye
Býraktýðýn bir avuç hüzün…
Öyle ya…
Belki de masaldý her þey
Sen anlattýkça dinledim ve inandým sana
Ben anlattým…
Meðer sen hiç dinlememiþsin
Ve zaman kayboluyor hüznün gölgesinde
Affet beni yüreðime söz geçiremedim
Sensizliði anlatamadým
Oda senin gibi beni hiç anlamadý
Sabýr dilemek için açtým ellerimi semaya
Gördüm ki içinde senden geriye kalan
Býraktýðýn bir avuç hüzün…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
10.12.2014