Ah Sevgilim!
Gidiyorum,ýslak sokaklar rüyasý bu kent
Yaþanmýþ ne varsa hiçliðimden yana,
Ben bu kenti kendi varlýðýmdan soyutluyorum.
Ruhuma göçüyorum gece kaybediþlerimle
Gözlerinde büyüttüðüm aþk oluyorum,
ben
Aþk,
Sarfedilen iklimlerin kuþaðý!
Beni aþkýmdan azat et.
Dayanýlmaz hicranlar öldürüyorum sesimde
Sesine kýrgýnlýk kaçmýþ bir adamýn davetiyesi bu
Beni sesimden kaç!
Kaç bahar oldu söyler misin?
Sayamadým,sen gideli bu kaçýncý bahar?
Ölümü yalnýzlýkla aralamýþ bir rüyanýn en saçma karanlýðýnda
Kendini isminde sonlandýrmayý hedeflemiþ bir rüya içindeyim.
Kendi kurguladýðý bir masaldan alelacele yýrtmýþ bir adamýn
Alelade yenilgisinin sarhoþluðuyla sana aldýðým güllere týrmanýyorum
Ellerim kanýyor,
Hislerim,
beyhudeliðim!
kanýyor.
kanayýnca üþüyorum
Üþürsen ölürüm,biliyorum.
Sessizliðin en merhametli yerinde yýkýlan iki küçük çocuktuk biz
Biz sessizliðimizle anlaþýrdýk.
Ýþte bu yüzden
Sessizliðin sesinde belki sesini duydum veya
Sessizliðimizi dinlemeyi özledim.
Gözlerime kondurup gözlerini
Uçan martýlarý hissettirmeni,gözlerimde
Sanki bir yere göçme telaþý gibi
Ah sevgilim!
Gözlerime deðince gözlerin ýslanýr
Ve ben sýrf bu yüzden içimde ki bütün bulutlara küfrederdim
Gözlerine yaklaþtýrýrdým kendimi ve ben bir kez daha kaybederdim
kendimi,seni
Hayali heceleri
Kaybederdim.
Düþünden öpmeyen bir aþktan neden vazgeçilebilirdi ki,
Ýnan anlamýyorum.
Bir sonra ki Þubatý bana vermediðine
Hayatýna bir Þubat dahi giremediðime
Ben kendime,kendi içimde
kendimsiz bir içimde seni düþündükçe
Bileklerim kanýyor,aðzým kanýyor,
Ýçimde bir cinayet iþleniyor.
Ýçimde sanki bir yalnýzlýk ivmeleniyor acýya
Acý ben oluyorum,acý akciðerim
Acý ses oluyor,acý yaðmur
Acý biz oluyor,biz
Seninle senden bile vazgeçiyoruz?
Gördün mü kaybeden bir kaybediþi
Bile bile öldü vazgeçtiði bir içimde.
Ah sevgilim!
Bu kent sana en kolay aþk ile de gelebilirdi
Ama bensiz gelmeliydi!
Bensiz gelmeliydi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.