SOYLU SEVDALAR

KARANFÝLLER YAÞ DÖKER

Gecenin koynunda feryâd u figan,
Hasretine umut, bir beyaz mendil…
Buz tutmuþ ýrmaðý andýrýr zaman,
Yas tutar gonca gül, aðlar karanfil.

Soylu sevdamýza hasret bu toprak,
Umutla yaþadý belki üç asýr…
Gönül hazanýnda düþtü son yaprak,
Çözülen düðümde gizlendi kaç sýr.

Eski iklimlerde sevda servetti,
Gül suyu kokulu dualar muþtu…
Gözyaþý sineye yaðan rahmetti,
Yürekler, rahmete adanmýþ kuþtu.

Sevda kuraklýðý bu çaðdan mîras,
Âlem suya kanmýþ kendi gönlünce…
Yakar yürekleri bunca ihtiras,
Bir damlaya hasret yaþar ömrünce.

Derdimi paylaþan sade dört duvar,
Hasretime umut, bir beyaz mendil…
Günbeyli, aðyarý, gülzarda arar,
Saf tutar gonca gül, koþar karanfil!
Daha görülecek nice günler var.

Mahmut TOPBAÞLI

Sosyal Medyada Paylaşın: