Bir Kız Ağlıyordu
Deniz mavisine çalan gözleri
Kan revan olmuþ
Bir kýz aðlýyordu
Gözlerinden damla damla yaþ akýyordu
Sanki contasý bozulmuþ musluk gibi
Belli ki caný çok yanmýþ.
O an gözlerinde acýyý
Bakýþlarýnda çaresizliði gördüm.
Bir kýz aðlýyordu
Eli kolu baðlanmýþ
Çok çaresiz kalmýþ
Sanki yüreðinde ki sýzýyý duyuyordum
Çok incinmiþ
Caný yanmýþ
Hayatýndan bezmiþ
Belli ki piþmanlýðýndan aðlýyordu…
Bir kýz aðlýyordu
Oysa yüreði pamuk þekeri gibiydi
Ýnsan demiþ güvenmiþ yüreðini açmýþ
Çok severek aldanmýþ!
Yürek sesini dinledim.
“Denizin ortasýnda çaresiz yapayalnýz kaldým
Hüzünlerim de yüreðimin ortasýnda kala kaldý
Acýlar çok canýmý yakýyor
Hýrçýn dalgalarla boðuþan balýkçý teknesi gibiyim
Yalpalýyorum. Bir saða bir sola…
Þaþkýn… Bitkin
Çok yoruldum
Çaresizim… “ diye avazý çýktýðýnca haykýrýyordu…
Bir kýz aðlýyordu
Hayata umutla bakan deniz mavisi gözlerinde
Umutlarý yok olmuþ
Gençlik hayalleri yýkýlmýþ
Buðulu cam gibi hep puslu
Biraz da ürkek…
Bir kýz aðlýyordu
Ýç hesaplaþma yapýyordu adeta
Sevgisini yüreðini kime emanet etmiþ
Af diliyordu sol yanýndan
Her defasýnda ölümle burun buruna gelmiþ
Hayatta tek baþýna
Yokluklar içerisinde çaresiz kalmýþ
Denize düþen yýlana sarýlýr misali
Uzatýlan her eli dost zannetmiþ
Gitmiþ yüzüstü býrakarak arkasýna bile bakmadan
Yalancý umutlarla yalancý dünyada onu yaþatan
Ve…
Bir kýz aðlarken
Gözleri gözlerime deðdiðinde
Derinliklerinde ki çaresizliði gördüm…
Yüreðine dokundum
Kapkaraydý içerisi fýrtýnalar kopuyordu
Bir uçurtma gibi boþlukta
Kendi halinde mücadele ediyordu
Kapýldýðý rüzgârla…
Gücü yalnýz kalýnca aðlamaya yetmiþ
Bir güneþ bekliyor yüreðine doðacak
Yaralarýna merhem olacak
Bir kýz aðlýyordu
Deniz mavisine çalan gözleri ile…
Kim bilir? Kim dokundu saf tertemiz tenine
Kimler ekti nefret tohumlarýný yüreðine
Anlatsa hayatý roman olur
Sanki yürek sesini duyar gibi oldum.
“Sadece çok sevdim, adamlýðýna güvendim
Ellerimi tutmasýna izin verdim
Gizleyemedim sevgimi
Hayatýmýn tokadýný yedim
Anladým ki, insan deðil
Ýnsan müsveddesi imiþ…
//Deniz mavisi gözlerinin derinliklerine indikçe, çaresizlik girdaplarýnda kayboldum. Yüreðine dokundukça okyanuslarda boðuldum…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
18.12.2014
Þiirime nefesiile destek veren deðerli kardeþim Bünyamin DEMÝREL’e teþekkür ederim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.