Diyar Diyar Gezmekle Dost Bulunmaz

Biraz siyah, biraz beyazsýn
Beyninde düþünceler yumak yumak
Yol yol geziniyor kýrmýzý
Siyah-beyaz arasýnda
Umut biraz fantazi...

Adýný dost koymuþtum
Yüzüne baktýðýmda kendimi görmüþtüm
Tam da ben demiþtim tereddütsüz
Düþmanlýðý þaþýrtmýþtým...

Meðer, koca bir yalanýn girdabýna girmiþim
Kendim gibi seni de maskesiz sanmýþým
Dostluða en büyük ihaneti ben yapmýþým
Hissedilen aklýna safça inanmýþým
Ve bilmeden kendimi nasýl da yakmýþým...

Yanýlgýlar içinde bir kez daha geldim sana
Kurumuþ bir ot gibi baþýn düþmüþtü yana
Gözlerin sahte bakýþlara gebeydi
Dilinin ucunda kiralýk cümleler perperiþan
Farkýn yoktu evvelinden...

Biliyorum,
Karalar baðlattý gerçek sana
Eðik duruþ çok yakýþtý yalana
Acý sesler geliyor derinden
Topraðýn ellerine benzemiyor ellerin
Ýnsan görmemiþ bakýþlarýn primitiv
Daha ne diyeyim ki sana
Dostluða kurþun sýktýn
Beni kandýrmayý baþardýn(!)
Yolun açýk olsun(!)
Düþmanlýðýn ve sen el ele
Dostluðu bulana kadar
Iraðýmda kal yeter bana...

Rukiye Çelik
Ankara 19 Mart 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: