Adý yok sensizliðimin. Kurþini bir gecede,mor hayaller düþlüyorum. Yalnýzlýða gebe gönlümün,doðum sancýsý bu seslenis Elimde bir tutam çaresizlik otu, Ve kum saatinden akan her bir zerre kuma inat, Gelmeyeceðini bile bile bekliyorum. Dört duvar odamýn her köþesine suretin aksediyor Ýmkansýz diye bir kelime var lugatte biliyorum. Penceremden suzulen rüzgar,senden bahsediyor. Sus diyorum,çýk odamdan,üþüyorum, Dinlemiyor oysa Sokulup yanýma saçlarýmý okþuyor Son yaktýðým mum O`da yavaþ yavaþ eriyor Karanlýklardan nede çok korkuyorum Ýsimsiz bir yýldýz yetiþiyor imdadýma Gözlerime bakýp tüm ýþýltýsýyla parlýyor Ve ben ilk kez bir yýldýza dokunuyorum. Adý yok sensizliðimin; Hayalinin ardýndan koþuyorum. Tam yetiþtim dediðim an, Bir taþa takýlýp düþüyorum. Ve baðýrýyorum,avazým çýktýðý kadar Sesim daðlara çarpýp yankýlanýyor Bir bulut kümesinin içine saklanýyor Ne sen nede bi baþkasý duyuyor sesimi Uzayýp gidiyor böylece gece, Derin bir sessizliðe bürünüyorum. Adý yok sensizliðin; Bilmiyorum hangi dilde?nece? Ýçinde sen olan rüyalar görüyorum Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.