Teşekkür Ve Özür
Yok diyor olmaz!
Ne yapsamda gönlünü alabilsem dedikçe
Yok yoklarý izliyor.
Bir oyana bir bu yana pervane oluyorum ,
Yetmez diyen gözlerini dikiyor gözlerime,
Neden diye soran gözlerle bakýyorum,
Hani olurda karanlýk gözlerinde bir ýþýltý görmek ümidiyle,
Gözlerini kapatýp, ellerini hadi ordanlara savurup dönüyor ardýna,
Boynum bükük bakýyorum ardý sýra!
Dilim susuyor, gözüm dalgýn
Adým atmasýn diye dua ediyor yanan caným!
Sonra hani diyor hatýrlýyor musun?
Biri taraf susmalý ki diðeri sakinleþsin,
Hiç önemsiz þeyler için konuþmak ateþ körüklemesidir!
Ben olmaz dedim ve sustum ,
Sen bedelini ödedin ardýmý dönüþümde,
O dönüþ var ya benim can yanýþýmdý , senin harlanýþýn.
Harlanmak yanmaktan acýdýr bilirim.
Yaklaþýyorum koþar adým iç ferahlýðýyla,
Sarýyorum ince belini , baþýmý yaslýyorum ard’ýndan omzuna.
Sýcaklarýn en tatlýsýndan bir dokunuþla karþýlýyor omzundan bakan yanaðýma.
Ve bir tatlý atýþma daha huzurla son buluyor en içten teþekkür ve özürle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.