iki yuzlu mevsimler

Mahcubiyet sarmis agaclari
sararmis son yapraklari
herkes terketmis onu
Cisil cisil yagmurlar yagmakta
Ozlemleri gomuluyor topraga
birer birer

vazgecenler ugramiyor golgesine
dusler kurulmuyor artik yamacinda
mutluluklar kazilmiyor dallarina
yine beklemek kaliyor
ilik bahara
iki yuzlu mevsimler
aldatiyor masumiyeti
...
Aybuke
Sosyal Medyada Paylaşın: