Ýçimde ucu bucaðý olmayan bir kasvet hiç uðurlayamadýðým. Kurtarýlmayý bekleyen gemiler misali, ola bora olmuþ ümitlerim. Görmüyor kimse, göremiyor, bakmýyor! O gemi batýyor gittikçe, sýð sulardan derinlere doðru Kapalý kutu hayallerim, hiç düþünemediðim gerçeklerim Veda edercesine býraktýðým güvencelerim Zerre bir ýþýk tanesi ararken Uzun zamandýr düþlenen her þey ve her þey Ütopyanýn o karanlýðýna doðru yol alýyor Benliðimi teslim etmiþim Çalacak bir kapý Açýlacak bir umut Yok artýk.
’’Hayat, bir aðaca týrmanýrken elini attýðýn o dalýn kýrýlmasý kimi zaman.’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
mertismail54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.