Severdim seni bilirsin Sense hep korkardýn sevgimden Bir gün þükürler olsun demedin Aþkýn adaletinin sancaðý düþtü yere Çaresizce lal oldu dilim Bir daha dönmem diye yemin ettim kaç kere
Severdim seni bilirsin Hiç istemezdim üzülmeni Öyle içten bir sevgiydi ki benim ki Belki korkuttum üzdüm seni Dilerim Tanrý’dan! Benden sonra gülmeni...
Severdim seni bilirsin Yaðmurdum, tufandým yüreðinde Birlikte gezinirdik yýldýzlarda Göklerde Sevinç dolu günlerimiz oldu Ardýndan hep gözlerimiz doldu
Severdim seni bilirsin Sonbahar soðuklarýna yenildim Hazan dedim güz dedim Baharý göremedim Bu sevginin baðrýnda Yaza hiç eremedim
Severdim seni bilirsin Hiç soðumadým hayallerimden Çok mutlu olacaktýk tutsaydýn ellerimden Lakin artýk faydasýz Halen unutmadýysan Býrak da acým dinsin
Severdim seni bilirsin "Gitme kal, yalan söyledim" Ýnan ben de unutamadým Benim sevdiðim sensin Sen olmazsan sevdiðim Bu acý nasýl dinsin
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.