içimdeki sevgi gökdelenlerini yalan bombardýmanýyla yýkan adam altýnda kalýnca canýn mý acýdý?
nice hayallerin çýðlýklarý kulaðýna çarparken parmaklarýnla týkama artýk bu son eserindi yüreðimde ölmeden evvel tüm þairler öldükten sonra ünlenirler genelde sende öyle olacaksýn üzülme ama ’’kimse yok mu’’ diye son kalýntýlarýn arasýndan boþ yere baðýrma sesini takip edemeyecek kadar uzaðým senden.
belki bir gün güneþi yakalamak için eski sevgililerin unuttuðu bir bankta sabahlarýz diyordum ya hani o yýkýntýlar arasýnda seni bulma isteðim olsaydý biraz yapardýkta yaralarýndan akan cerahatý temizlerdim ellerimle kýrýlan kolunu kanadýný sarardým ve kan akan gözlerine sabahýn ayazýný sürerdim en kör kalmýþ yanlarýna açýlýrdý gözlerin belki yeniden
açýk saçýk ne varsa topla sür yüzüne en çok da utanýp dilimden dökemediðim gizli saklý küfürleri .
diyorsun ki baþta da kaçak yapýydý kulelerin inþaatýnda dürüstlük kumu azdý bu yüzdendi esen bir kaç yalan rüzgarýnda kolayca yýkýlmasý yeniden inþa edelim en saðlamýndan el ele yükseltelim ayýn suretini kýskandýrarak sen de ben kadar suçluydun bu sevda masalýnda Pinokyo’nun burnuydu aramýzý ayýran.
þimdi haram gülüþlerimi koydum bir zarfa cevabým dudaklarýmýn askýsýnda gönderiyorum gömüldüðün yere ne kadar günahýmýz varsa baþa baþ cehennemde yanmacasýna var mýsýn?
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.