YÜREÐÝ MUNZUR HASAN ABÝM VARLIÐINA SESÝNE EYVALLAH
denizide getiremedim sana
tuzuyla sularý doldurup gözlerime
ellerine düþüremedim damla, damla
tiril bir rüzgarýn atkýsýydý bulutlar
ve erken saatte uyanmýþ çocuklardý balýklar
oysa
ne çok sevinirdi daðlarýn
mor menekþelerinde
ýlýk bahar geceleri takýlý
avuçlarýnda sýkardýn mercanlarý
toprak damýn duvarýna yaslanmýþ
sarý sýcaðýn batýsýndan koklardýn denizi
için gemilerle dolar
martýlarla söylerdin ezgileri
yosunlardan uçurtma yapar
baharat kokularýndan geçer gelirdim
dereye çýplak giren çocuklara özenir
dudaklarý tülbent giymiþ kadýnýn
were law derken
gözleriyle gel oðul demesiyle
denizin bir parçasýný onlara verirdim
baharat kokusu
hiç görmediðim
Bolivya’yý hatýrlatýrdý bana
Midyat üstünde aðlayan gök
esmer taþlarda zýpladýkça
latin kýzlarýn
saçlarýna nasýl çiçek taktýðýný düþünürdüm
eþkýyalarýn yýldýz çektiði bir vakit
Zagros arasýna tütün sarar
tanrýlarýn ateþleriyle yakardým
dumanýnda biraz daha büyürdü deniz
mavisinde alaca gri
vurgun yemiþ balýkçýlar geçerdi sakallarýmdan
ben sana denizi getirirken
yeniden doðardý bebekler
savaþlar biterdi belki
uzaktan el sallardý özgür Ortadoðu
sýrtýmdan kayar nemrut gün doðumu
ve dizlerine çöküp
gözlerimden boþaltýrdým denizi
deniz sana gelinlik
memleketim ellerine kýna olurdu
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.