ACIM

Dilimin ucunda yazamýyorum.
Ölmeden kabrimi kazamýyorum.
Nefsim az desede azamýyorum.

Ýki yol ayrýmý seçemiyorum,
Bir eðri bir doðru geçemiyorum.

Sözümün sonunda aðlamaklar var.
Çaresiz el kolu baðlamaklar var.
Bazen dere olup çaðlamaklar var.

Uçarken vurulmuþ bir kuþ gibiyim,
Anlattýkça bitmez bir düþ gibiyim.

Misali, uzanýr gaibe doðru,
Ne haltlar yedide baþý hep eðri,
Vura vura eskitmiþ vucutta böðrü.

Dur, Kafdaðý’ndan geçemezsin sen,
Manayý kaf-kefden alamadým ben.

Sosyal Medyada Paylaşın: