TUTUKLU KALDIN Yüreðime hapsettim seni. Gözlerim parmaklýk yüreðim kafes. Haykýrsan da çýrpýnsan da çýk çýkabilirsen. Ömrüm yettikçe içimde tutuklu kaldýn.
Ýçimi yakýp kavursan, Derin yaralar açýp savursan, Eskimiþ külleri kor ateþe çevirsen, Kabuk tutmuþ bu aþký alýp götürsen, Yüreðim seninle dolu içimde tutuklu kaldýn.
Gözlerim çizmiþ eski halini. Unutmak istesem de öyle duruyor. Sanki eskisi gibi hep yanýmda bana gülüyor. Ýsmini dudaklarýma mühürledim, Ýçimde tutuklu kaldýn.
Aðlayan gözlerde sen varsýn. Gülen dudaklar seni heceler. Her baharýn baþý sen, Beni ýsýtmayan güneþ de olsan. Seninle varým, Seninle nefes alýr bu can, Ýçimde tutuklu kaldýn. Usulet Güner
Sosyal Medyada Paylaşın:
Usulet Coşkuner Güner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.