ANGORA DESTANI
Ümitler besledim, hayaller kurdum,
ANGORA’ da bir evim olsun diyerek.
Geceyi gündüz sanarak çalýþýp durdum,
Yuvamda mutluluk olsun diyerek.
Krize yakalandým MALÝYE vurdu bana,
Savruldum dört bir yöne, devrildim yana;
ENFLASYON CANAVARI da göz yumdu buna,
Daha bunlar sana azdýr diyerek.
Bir türlü baþlamaz oldu bizim inþaat,
Sýktýkça sýktým ettim aza kanaat.
Dimdik kaldým ayakta dosta düþmana inat,
Elbet bir gün evim biter diyerek.
BARMEK iflas etti düþtü yargýya,
Hakim baþladý hummalý bir sorguya;
Aldýlar bedeni alçýlý bir sargýya,
Ýlkyardým’ da bu ilk çare diyerek.
Altýn yere düþünce olur mu hiç pul ?
Kul hakký ile DÝVAN’a çýkmasýn bir kul;
Çözüm neyse bir an önce ara da bul,
Ýnsafa gel, yeter artýk HÜSEYÝN ARABUL.
Þuayip AVCI Ocak 2004 / ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.