AYRILIK DA VARMIŞ KADERDE
Ayrýlýk da varmýþ kaderde
Hiç bunu düþünmemiþtim
Ýnsanlarý hiç tanýmadan önce
Sevmeyi öðrenmeden, sadece
Sadece sevdim evet sadece sevdim
Güzelliðine aldanýp
Tek ben miyim seven demiþtim
Halbuki, halbuki seni seviyorum
Ayrý düþen diye
Halbuki sende seviyordun
Bunu nasýl fark edemedim
Habersiz sevdik demek ki
Evet habersiz
Her gün aramak gelirdi içimizden birbirimizi
Bazen duygular sarmaþ dolaþ
Bazen ise morarýr gökyüzü
Bazen yürürdük yol boyunca kolkola
Bir ilk olurdu düþlerimiz
Kaybolmak isterdik ara sýra
Bir deniz kýyýsýna
Dalgalar ile dost olmak isterdik
Mavisindeydi, mavisindeydi umutlarýmýz
Þimdi ise,
Þimdi ise kayboldu her þey
Sevenler nerede
Seven de tek kaldý demek ki...
Yalnýzlýk ne kadar zormuþ
Oysa , oysa ayrýlýk vakti gelmiþti çoktan
Sevda bir boþlukmuþ
Sevmek ise bir hiç
Bilemedik
Bilemedik nazar mý deydi bize
Sen yine de bir düþün
Belki yine seversin
Belki, belki yine seversin
Ayrýlýk da varmýþ kaderde, ayrýlýk
Ayrýlýk da var mýþ
Ayrýlýk da varmýþ kaderde...
Behçet Bük Eskiþehir
/640/16.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.