Eflatun bir tan vakti
Gözlerinin içinden çaylar içiyorduk
Aðaca þiir baðlýyordun
En güzel yapraðýný kopardýn yeþil denizin
Saçlarýma safir ekledin
Ve gözler gece oldu
Yýldýzlar kadar zamansýz zamanlarda
Iþýklar vururdu çehreme
Bugün Ýstanbul’du gözlerim
Aylardan beyaz
Mevsimlerden kýzýldý...
Þiir kadar gözlerimin güzel olmasýný isterdim
Ve içimde gökkuþaklarýnýn kopmasýný
Bir kez daha gülmek isterdim
Acýnýn öldüðünü hayal ederek..
Kaðýtlar uçuþurdu þiir aðacýnda
Elleri, dallarý kelimelerden yapýlma
Tüm vapurlara el sallayan saçlarýyla
En güzel o olurdu kanýmca
Keskin bir yaz kokusu çýkardý karþýma
Martýlar severdi türkü söylemeyi kayalarda
Simidin türküsünü.. Baðrý yanýk boðazlarýnda
Boynumda bir hýþýrtý iþitilirdi o zaman
Keskin bir damar vurur kanardý duygular...
Ve denizde kalmýþ bir çift kadeh
Gölgesi eksik göz arkasýnda
Son çýrpýþýný hatýrlarým denizde
Ve aðlamaklý gözlerim
Biz güneþli havalarda acý yaðmuru yaðdýran adamlarý sevdik...
Bilemedik
En son yaþ da döküldüðünde
Dudaðýmda çay kokusu gözlerimde ufuk çizgileri...
Þiir aðacýný okþardým yine zamanýn zaman olmadýðý zamanda
Saçlarýmla bütünleþirdi dallar
Öpmeyi severdim çamurumsu tadýnda kabuðunu
Çýkýp geldin denizin çarþafýndan
Ellerime deðsen yanacak gibiyim Ýbrahim gibi
Ama uzatmadým... Yalanlarý sevmezdim...
Dilimde olan son iki kelam gibi...
Bayým kusura bak da
Sizi sevesim gelmiyor içimden...
E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taþýyan kýz... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.