İLİMİZ BİZİM

Bin dokuzyüz elli üçde doðmuþum
Eskiþehir derler, ilimiz bizim.
Kimine kaymaklý kadayýf gibi
Kimine zehirdir, dilimiz bizim...

Getirsekde külhan beyleri dize
Dokunmayýz asla, yetim, öksüze.
Çok kiþiler, gelir, danýþýr bize
Ele akýl verir, delimiz bizim...

Geçirsek de ömrü, matemle, yasla
Ayraný içeriz, kalaylý tasla.
Övünmeyi, kibri, bilmeyiz asla
Sýrma saçlý olur, kelimiz bizim...

Küçüðü severiz, büyüðü sayar
Altýndýr kalbimiz, yirmidört ayar.
Güçlüyüm diyenin, gözünü oyar
Güçsüzlere kalkmaz, elimiz bizim...

Kimse bilmez. nerde, nasýl yaþarýz
Yaðmur olur, gökten yere yaðarýz
Bazen duruluruz, Bazen taþarýz
Yýkar engelleri, selimiz bizim...

Saf olsak da, hiç oyuna gelmeyiz
Düþenlerin Arkasýndan gülmeyiz.
Sorarsan, üstünlük nedir bilmeyiz
Her çalýya denktir, gülümüz bizim...

Kulaklar týkalý, her kötü söze
Namertlik, nankörlük yakýþmaz bize.
Ýyiler uðruna dönsekde köze
Kötüleri yakar, külümüz bizim...

"Kul Hilmi" kendini boþuna yormaz
Can, bir kuþ misâli. kafeste durmaz.
Sað iken, kimseler arayýp sormaz
Diriden deðerli, ölümüz bizim...
Sosyal Medyada Paylaşın: