Tanyeri, yakýn deðil,
uzakta, sisler içinde...
sisler içinde ülkem...
Türkiye’m...
Yalanlarýn, iftiralarýn ve ihanetlerin saklandýðý yerde,
Yani irticai ihanetin odak noktasýnda mahkeme kararýnca…
Uyan ülkem, lütfen uyan,
kurtul bu vatan hainlerinden...
Avuçlarýna býrakýlmýþ,
þiirlerin caný sana emanet
Ve her þiir sevgi açlýðý çekiyor senden yana...
Senin bir sýrrýný saklayan kelimelerin yoðuþtuðu her þiir ne çok yalan kalýyor!
Kelimeler kifayetsiz kaldýkça mýsralar çok atýp tutmakta belki de…
Kurtuluþun baþlangýcý kan kýrmýzýsý irticaýn gölgesinde kanat çýrpýyor…
Gidemiyor… Gelemiyor…
Uyansana ülkem..
Hürriyet bu mudur?
Kanatlanýp gitmek varken,
dört duvar içinde kanat çýrpmaya mahkum etme bizi.
Kurtuluþ için bir neden ararken ölmek için bin tane neden yaratma…
Uyan ülkem, lütfen uyan, hapsediyorlar yurtseverleri...
Uyanmalýsýn bu gafletten ülkem,
haydi! silkin lütfen!…
Bu gün de sýkýþýp kaldýn tan kýrmýzýsýnda
ve
orospuluðun terk ettiði köþe baþlarýný ispiyonculardan korumakta,
ben yine elim kolum baðlý kaldým beceriksizce…
Hangi evde delil üretiliyor?
Biliyor musun?
Benim kapým kilitsiz,
kendim,
hurdacýdan satýn aldýðým
anahtarý kayýp bir kelepçeyle
bileklerimi tutuklanmaya hazýrladým.
Haydi, silkinelim bir, desem,
bir tek kýlýný bile kýpýrdatmazsýn,
beni suçlarsýn aymazlýðýnla.
Sesim duyabileceðin kadar gür deðil ki,
gaflet ve ihanet odaklarýnýn çýðlýklarý karþýsýnda…
bir ýþýk demeti býrakýp gidiyorum senden, senin içine
ümitvar bir þafak doður, ümitsiz bir karanlýðýn üstüne
biliyor musun beraberliðin gücünü?
Yaþýyorsa cesaret yüreðinde
Her göz bir güneþ ýþýnýyla baksýn ufuklarýna
Yýldýzlar güven duygusuyla çekilsin evlerine
Kafan omuzlarýna yük olmasýn aðýrlýðýnca
Günaydýn ülkem,
Haydi, artýk bir yol çiz kendine,
takip et yüreðin yettiðince!...
…/…
KEMAL PARACIKOÐLU