Düşmeye gör

Düþmeye gör, ararsýn bir dal,
Sanki düþen onlar, mazeret sýralar
Dost bildiklerin; gitme uzaða aha þu çiðer
Belki sevinmez ama,Kabahati sana yükler

Ýnsanlýk yaþar bunlarý,doðalsa bu olay
Deðil aslýnda proplem, insanýn kendinde
Ya.! ders almaz; saftýr tekrarlar
Ya.! Oh olsun der; tedbili þaþar

Dünya var olduðu sürece olacak, düþün
Zaten yok ,düþmeyim diye uðraþan
Bu ne hal ey insanoðlu; habire yara giden
Düþmeyi kanýtsýdýn;bir dur nefeslen

Sen istersen; düþsende inan
Allahü tealadýr, bu alemi yaratan
Hikmet onun, süal onun, sen ne aran
Gelmeyen þöyle dursun o sana yeter.

Mustafa yilmaz der derstir alana
Acizane benden kalsýn; tüm insanlýða
Mutlaka vardýr dost; koþun aramaya
Düþünme bile aksini; dost tabiki o

Mustafa YÝLMAZ (sertesenyel)
13/12/2014 ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: