sustu kelimeler son noktayý koyana dek
satýr aralarý hep boþ kalacak
ne zaman söze sen diye baþlasam
dolar gözlerim kýrýlýr kalemim
özlemlerim tavan yapar
yaþananlarý kabullenmez yüreðim
gecenin sessizliðini bozar baykuþ sesleri
olmayacak sabahýn habercisidir sanki
içimdeki isyan karýþýr çýðlýklarýma
perdenin arasýndan sýzar sokak lambasýnýn ýþýðý
odamýn duvarlarýna yansýr iki büklüm gölgem
gözlerimin önüne gelirsin yaþarým seni yeniden
biliyor musun gözlerim senden çok þikayetçi
gülmeyi unuttu aðlamayý alýþkanlýk edindi
son kavgamýzý hatýrlýyor musun
incir çekirdeðini doldurmayan sudan sebeplerdi
sana kýzmadým güldüm sadece
her zaman ki halindi senin
dayanacak gücüm kalmadý kaprislerine
bak yol ayrýmýna geldik ikimiz de
daha fazla zarar vermeyelim sevgimize
ilk günkü gibi kal içimde ama sessizce
depreþmesin kabuk tutan yaram yeniden
canýmý acýttý söylediðin son sözlerin
ben aðlarken söyle gülüyor mu gözlerin
saracak bir gün seni de hüzün bulutlarý
gök yüzünden yaðmur deðil gözyaþlarýn dökülecek
iþte o zaman beni getir aklýna
son sözü katýlaþmýþ yüreðin söyleyecek
hatýrla dediklerimi sakýn unutma ...
Refik
14 . 12 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.