Karanlık gözler

Pencereye baktýðýmda
Görebileceðimi sandýðým kelebeðin
Kanatlarýnda yakalamak istedim sabahý
Herkesten önce güneþin aydýnlýk yüzünü bekledim
Karanlýk odamýn penceresinden
Camdaki yansýmam da
Kararmýþ o günü, gözlerimde gördüm…
Gökyüzünün gri rengini gördüm
Denizin hýrçýn dalgalarýný,
Asma yapraklarýnýn sesini duydum
Sokaklarýn genzimi yakan kokusunu kokladým
Güneþ düþman, dünyaya söndürmüþ ateþini
Sadece görüyorum görmek istemediklerimi
Duyuyorum uzaktan ince sesini kemanýn
Sevgiyi anlatýrdý dinlediðimde
Þimdi sonsuzu fýsýldýyor kulaklarýma
Sanki kumsal terse akýyor
Yürüyemiyorum koþtuðum sahilde
Sonsuzluk karanlýðýna çekiyor beni
Ýçimdeki özgür ruh öldü
Terk etti günahtan arýndýrýlmayý bekleyen
Çocuk bedenimi
Var olduðu sanýlan aydýnlýðý
Beklemekten ve susmaktan yoruldum
Konuþup geçmiþimle, dinlenmek istiyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın: