//“Beni seviyorsan”
Ne çok anlam katar, neler anlatmaz ki o iki kelimelik kocaman cümle//
Öyle ya! Seni ölümsüz sevdim,
Sensizlik ölümmüþ anladým yokluðun sýðmýyor gecelere
Gözlerimi kan bürümüþ hiçbir þeyi görmüyor
Yüreðimde her þey sen oluyorsun
Aldýðým nefes sen, teneffüs ettiðim hava
Hatta umutla baktýðým gökyüzü
Her þeyde sen varsýn
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Tüm anýlarýmda da sen varsýn
Karanlýðýn koynunda boynumu bükmek
Sen diye hayallerime sarýlmak
Omzun diye baþýmý yastýða koyup sabahlara kadar aðlamak
Çok zoruma gidiyor
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Aðlamaktan gözlerim kan çanaðýna döndü
Kirpiklerim ýslak
Yanaklarýmda gözyaþý
Dudaklarýmda sessiz çýðlýk
Yüreðimde avaz avaz yakarýþlar!
Hadi gel ceylan gözlüm bekletme!
Kapým her zaman açýk çalmadan gir içeri
Gel ne olur bu sonsuz hasret bitsin,
Daðýlsýn baþýmda dolanan kara bulutlar
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Yüreðim seninle coþkun ýrmaklar gibiydi
Yoksun ya yanýmda damarlarý kurudu
Gel ne olur yeniden coþtur.
Ýçim kararmýþtý güneþim ol
Umutlarým yüzünü yeniden sana dönsün
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Dayanacak gücüm kalmadý
Darmadaðýn oldum
Girdaplar içerisinde yüreðim
Boðacak tüm hücrelerimi
Sensiz geçen nefessiz her an’ýmda
Küllerinden yeniden doðup için için yanýyorum
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Sensizlik kor ateþ gibi yakar yüreðimi
Düþünmekten bitabým
Kafam dolu
Yaþlý yüreðim yorgun
Ruhumu sorma! Seninle birlikte o da gitti benden
Cansýz bedenim bitkin
Ten rengim hazan yapraklarý gibi solgun
Ateþli öpüþün kavururken
Þimdi sensizliðin yakýcý ateþi yakýyor dudaklarýmý
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
Kendimi iyi görmüyorum
Her sabah þafakla birlikte yeniden ölüp ölüp diriliyorum
Her gün bir ceset býrakýyorum kendimden
Ela gözlüm seni ölümsüz sevdim
Sensizlik en beter ölüm
Yaþamak haram bana
Sensiz yaþa/ya/mýyorum…
// Tozlu raflarda okunmayý bekleyen roman gibiyim! Umutla bakardým gözlerine.
Duyurmak isteyip de duyuramadýðýn iki kelimelik sözlerin mahþere mi kaldý?
Geç kalma hadi uzat ellerini sensiz yaþa/ya/mýyorum…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
13.12.2014