GÖNÜL

Yâr!Yâr diye geçti ömrün;
Nerde ki o peri, gönül!
Onca zaman izin sürdün;
Geldi mi ki geri, gönül!

Meyyal olma, dedim sana
Dinlemedin, defalarca…
Þimdi bulandýn efgâna;
Bildin mi haddini gönül!

Ýkrar verip dönen kimdi?
Seni koyup nere gitti?
Ne gezersin zârý þimdi?
Etti, kendi buldu gönül!

Yönünü döndün Hudâ’ya,
Gün diledin el açýp da.
Hayrolsaydý vuslatýnda
Kalýr mýydý geri, gönül!

Þimdi otur biraz dinlen…
Rabb’e sýðýn, O’na gizlen…
Kara zülften, yeþil gözden
Uzakta dur beri, gönül!
Uzakta dur, beri, gönül!

Muhsin Kerem YILMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: