hadi ver elini...

daðlarýn arasýndan sana kývrýlan
deli dolu nehirlerim var
bazen durgunlaþýrým kekik kokulu yaylalarda
bazen de coþarým bir çobanýn kavalýyla
dur durak bilmeden günlerce sürer yolculuðum
sonunda aþk ile bulurum seni



ne kýþ sonrasý bahara bürünen daðlarým oldu
ne de gövdem, soyulmadan yaz sýcaðýný yaþadý
bahar kokulu saçlarýna rüzgar deðince
uzak diyarlardan kuþlar göç eder iklimime
dört mevsimi gurbetsiz yaþarým seni



doðuya dönerim yüzümü
bakýþlarýn deðer saçlarýma ýþýl ýþýl
gözlerinin batýsýnda al al olur yanaklarým
boyanýrým umutlarýn kýzýl renklerine
sonra ay yüzün düþer gecemin karanlýðýna
yýldýzlarý da alýp
koynumda uyuturum seni



muzur bir çocuk olurum ara sokaklarda
kedileri severim, annem çok kýzsada
ayaklarým kesilir yerden
koþarým uçurtmalarýn peþinden
nefes nefese kalýrým, düþer ellerim dizlerime
derin derin ciðerlerime solurum seni



hadi ver elini...uzanalým saçaklý bulutlarýn yamacýna
dünyalar kuralým parmak uçlarýmýza...el deðmemiþ...
duvarlarý beyaz; gökyüzüne açýlsýn odalarýmýz
hep senden bakan pencerelerimiz olsun
sadece sen tüten bir bacasý
sadece sana acýlan kapýsý olsun evimizin



denizedenizden
Sosyal Medyada Paylaşın: