SERSERİ
Sersemin birine rast geldim geçenlerde
Yavuz bir kýlýcým olsaydý, olsaydý o an elimde
Aklý uçuk biriydi her haliyle belliydi zaten
Koparýrdým aklýmý, en tez elden o serseriden
Uyumsuzluk aþikardý; akli dengesi ile gövde hor bakýyordu birbirine.
Gördüm Kendinden habersiz yoklamak geldi içimden ceplerini
Bir lira on beþ kuruþ toparladým tamý tamýna
Yoldan geçen birini de çaðýrdým: günaha girmeyim, gözetsindi amacým
Buruþuk, façasýna benzer bir kaç kirli kaðýt,
güçlükle okunan aþka dair yazýlar gözüme battý
Serserinin cebinden güç bela kurtarabildiðim pis kokulu o kaðýtlarda.
Pis koksa da neyin nesi olduðunu bilmediðim adam
Sonuçta bende bir insandým; doðrusu acýndým.
Saçý þilkeme batýp çýkmýþtý sanki
Aþktan sevmekten söz ettiði, yarým yamalak tümceler dökülüyordu
çarpýk dudaðýnýn bir ucundan:Bit kokulu adamýn
Þarapsý renk, burun kökünü saðýr eden kokular sinikti;
oturduðu, yaylandýðý yana yöreye: taþa topraða, ellerine, yüzüne
hatta, sözlerine bile.
’Kim inanýr, kim takar sen gibi serserilerin ayyaþlarýn sözlerini’ dedim kendime
Kim inanýr senin aþkýna sevgine
Eli karþýkini arýyordu sürekli; köreltmiþti
Yaþadýðý bu derbeder hayat üstelik.
’Uzaklarda ama...tanýr mýsýn? Kokusuna benziyorsun da ondan sordum...’
Demez mi serseri; kolum kanadým kýrýldý, düþüverdi sanki
Neyse ki toparladým: yine de çok eskilere gittim geldim
Þehrini sormak geldi içimden: sormaz olaydým
Ýyice delirdim, tokat atasým geldi
Kendimden utandým, sýkýldým ayný þehirli olmaktan
Oyun oynuyordu benimle dinsiz imansýz belli ki
Ceplerini karýþtýrdý ilkin, birden aklýna ne meret geldiyse durakladý
boþta kalan sol elini ceketin astar arasýna daldýrýverdi
Bir an kaçmak kurtulmak istedi caným pislikten, asýl bu sersemden;
Unuttum insan olduðumu o saniye
Ezik büzük bir menem buldu uzattý, belli belirsiz seçilen bir resim
Rezil duruma sokulan resimde ki talihsiz kýz bendim.
Çirkef bir akýntýya kapýldým sürüklendim
Unutmuþtum onu, ben sersemdim þimdi.
Lisede beni sevdiðini söyleyen biri olmuþtu; oymuþ meðer
Ne diye insanlýðým aðýr bastý da eðlendim onun yanýnda
Lanetledim kendimi
Eski bir arkadaþtý, okul yýllarý doðal olarak tabii
Sevdiðini söylemiþti, bende ayný anda onu sevdiðimi ikrar etmiþtim
Demek ki inansam; sürdürseymiþim o ikrarýmýzý
Bu rezil serseri ile yaþantýmý geçirecekmiþim meðer
Yine de içim kabardý dayanamadým, neredeyse aðlayacaktým da
Þarabýna vuruyordu ha bire
Avucuna beþ liralýk banknot sýkýþtýrdým
Hýzla uzaklaþýrken döndüm baktým
Bir elinde boþ þarap þiþesi, diðer avuç çene altýna dayalý
Boþluða, ardýmda ki boþluða bakýnýyordu en son ýraktan gördüðüm
Yürüdüm, son bir kez daha baktým, ilk köþeden dönmeden
Ýki eli birden göðsünü dövüyordu, sersemler gibi.
07.08.2010 01.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail sami (Şimal) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.