Papatya Falı

Bir aðaç su içiyor bunak bir ihtiyarýn elinden,
Görüyorum penceremin demirlerinden.
Dudak büküyorum bir aðacýn hürriyetine.
Çekerek içime tutsaklýðý iyi niyetlerimi bir bir asýyorum.
Yorgun düþmüþ kibrim býyýk altýndan gülüyor,
Bir ekþime harama bulanmýþ gözlerimde.
Nasýl da minnettar aðaç, ihtiyar þen onun gölgesinde.
Perde inmiþ gözlerime göremiyorum.

Bir adam tutsak kalmýþ dört duvar arasýnda.
Kurtarýn beni çýðlýklarý yankýlanýyor duvarda.
Sessizliðe imdat çaðrýsý adeta haykýrýþlarý.
Sesini duyan yok sessizliðinden baþka.
Ýhtiyar adama bakýyorum.
Yüzünde çiçekler açmýþken bir ekþime oluyor.
Hýþmýna uðruyorum geçen zamanýn.
Ellerimde yarým kalmýþ bir papatya falý.
Ölüm hiç bu denli yakýn olmamýþtý.
Yakmamýþtý içimi hiç bu denli.
Baþkasýnýn hürriyetine saygýsý olmayanlarýn.
Tutsaklýktýr dostu.
Beynimin içinde ruhumu kemiren bir söz.
Yaptýklarýmýn bedelini ödüyorum.
Kalýyorum dört duvar arasýnda mahsur.
Elimdeki papatya bile uçuyor penceremin demirlerinden.
Tutsak olan adam ölüyor...

Sosyal Medyada Paylaşın: