Muhabbet mumunu ele yakmadým,
Aklýnda kalmasýn, üzülme diye.
Çileli sýrrýmý canda sakladým,
Kimseler bilmesin, üzülme diye.
Yolunda ömürlük servet batýrdým.
Gittiðim yerlerde yalnýz oturdum,
Düþmaný arttýrdým dostu bitirdim,
Halime gülmesin, üzülme diye.
Parklarda dolaþtým garlarda yattým,
Tozlara belendim çamura battým,
Dünyamý gözüne gönüllü sattým,
Baþkasý almasýn, üzülme diye.
Bandýrýp yiyordum ekmeði suya,
Özlemle aðladý meyhanem meye.
Derdimi demedim yaban kimseye,
Bir haber salmasýn, üzülme diye.
Hayal kovanýnda hüzün arýsý,
Baþýma toplanýr gece yarýsý.
Nöbette bekledim alçak birisi,
Kapýný çalmasýn, üzülme diye.
Sevginle suladým sevda baðýmý,
Bakýþýn devirdi gönül daðýmý.
Dostundan sakladým hasta çaðýmý,
Gözlerin dolmasýn, üzülme diye.
Alnýma yazýlan kara yazý mý?
Yazýnýn kalemi yarin nazý mý?
Hasrete baðladým duygu sazýmý,
Hýrsýzlar çalmasýn, üzülme diye.
Sevda pýnarýnda kýrýldý destim.
Canýný sýkaný kýnayýp küstüm,
Bahar yeli oldum baþýnda estim,
Gül yüzün solmasýn üzülme diye.
Mehmet NACAR