Eyvallah
Yýkýldým,yýkýlýrdým da tekrar tekrar yýkýlmak
Zordu o gözlere bakarak,
Zor zanaat yaþamak,
Hele bir de sen dokunmuþsan bu yaþama
Nefes bile zordu almaya
Dokunmasýyla rüzgarýn saçlarýma
Ýç geçirirdim iþte sana,hayatýma.
O düþmemek için tutunurdu iyi yazarlara
Ben kendi yazdýðým þiirlere tutunmaya çalýþýrdým
Çalýþýrdým da düþerdim.
Çünkü ben iyi bir yazar deðildim.
O zordu sorun da buydu,
Kýrgýn iki parça hüzün býraktý
Ne gitti ne de durdu,
Ne yazý yaþattý,
Ne de kýþý.
Sonbahardý.
Kalbimde bir zemheri býraktý
Ne kaldý ne de gitti.
Yaðmur yaðýyordu,bulutlardan boþanýr gibi,
Hicran yaðmurdan geliyordu
Ýçim kýpýr kýpýr,susuyordum
Bakýyordum ama belli etmiyordum
Geldi,görmedi.
Sustum.
Bu çýrpýnýþlar boþuna dedim.
Ben boþun aydým.
Ben yýkýk bir kenti aratmýyordum yüzümde,
Ýçimde dans eden hüzünlerin galibi sendin,sen
Mavi bulutlarý yaþatmýþtýn ya
Görmesen bile iyi ki görmedin
Eyvallah.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.