İNSAN KÜLTÜRÜ
Ruhum, düþüncelerimden faydalanamadý
Baþkalarýnýn kýlavuzu oldu.
Davranýþlarým hiyakar olabilse de
Gözlerim daima patavatsýz çocuðum oldu
Ýlk hayat dersim
“Herkese güvenmemek” oldu
Önce anlatabileceklerini seç
Sonra da anlatabileceklerini…
Sadakatinden þüphe duymadýklarýn,
Arkandaki güven duvarýný oluþturanlar.
Hayatýndan çýkabilecekler de
Giderken, senden bir þey götüremesinler…
Ýkinci hayat dersim
“Kimseye güvenmemek” oldu
Caným dediklerin,
Seni öyle ölçer, biçer ki
Bir kalýbýn içine sýðdýrýr
Aldýðýn nefesin hesabýný verirsin
Sen destek istemiþsindir
Onlar, hayatýna ortak çýkmýþtýr…
Yaþadýklarýmýn sonucu
Elde ettiðim tek þey
Ýnsan kültürü…
Gözlerim öyle doymuþ ki gerçeklere
Benden çok üzülmüþ
Yaþ akýtmaya bahane arar olmuþ.
Senin gözlerin de sebep olmuþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.