yaðmurlu bir gün çiseliyor usul usul
odamýn camlarý buðulanmýþ sýr gibi
zaman durmuþ her yer sessiz
ilerlemiyor saatin akreple yelkovaný
duvarlar üzerime geliyor sanki
gözlerimde yaþ dalýyorum çok uzaklara
daralýyor içim týk nefes oluyorum
sensiz yaþýyor muyum sanýyorsun
geliyorsun aklýma gecenin leyli zamanýnda
piþmanlýklarým sýralanýyor bir biri ardýna
þimdi yanýmda olmaný ne kadar çok isterdim
gözlerine bakýp unuturdum kederlerimi
uykularýmda terk etti beni
senden bana kalan sadece hayallerim
bir kaç mektup ve solgun bir resmin
elime alýp konuþuyorum yanýmdasýn sanki
biliyorum bu gece de sabah olmayacak
doðmayacak güneþ eskisi gibi
yalnýzlýðýmýn girdabýnda yine boðulacaðým
yalnýzlýk rýhtýmýnda yine yalnýz dolaþacaðým
yokluðuna nasýl alýþacaðým bilmiyorum
bir parçamdýn benim etle týrnak gibi
söyle nasýl caným yanmasýn benim
duy feryadýmý yanýmda al soluðu
söndür bu özlem yangýnlarýný
kalmasýn boþ sol yaným
kesmedim ümidimi yine de senden
kim bilir gelirsin belki haber vermeden
son gül yapraðýndan düþmeden ...
Refik
06 . 12 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.