HÜKÜMSÜZDÜR

Ellerim cebimde.
Kalkmayan baþýmla gözlerim,
Birbirine sýkýca kenetlenmiþ
Kaldýrým taþlarýnýn üzerinde.
Avare avare dolaþýyorum iþte.
Hem de þehrin en iþlek caddesinde.
Sað koluma cekedimi asmýþým.
Sol yaným yok, ondan...
Alabildiðine yalnýzým bu mahþeri kalabalýkta.
Ve alabildiðine kýrgýn...
Artýk ne gecelerim gecedir,
Ne de gündüzlerim gündüzdür.
Ben sol yanýmý kaybetmiþim
Hükümsüzdür.
Biliyorum arasam bulamam.
Kim bilir hangi ayaklar çarptý.
Ne tarafa yuvarlandý.
Bir köþeye sýkýþtý kaldý.
Ya da hangi baþ belasý mazgaldan düþtü de
Karýþtý kentin atýklarýna.
Þimdilerde kendimden bile bihaberim.
Biçaresiyim sokaklarýn.
Ne idüðü belirsiz bir bedenim sadece.
Denize nazýr bir banka oturup,
Martýlarýn dansýný seyre daldým.
Heyecanlandým.
Ýçlerinden birisi,
Bana sol yanýmý getirir diye kanatlarýnda
Gereksiz ve boþ bir hayale kandým.
Anladým.
Bundan böyle bana herþey serap.
Ve artýk bu beden
Ölene dek sensizdir.
Çünkü sol yanýmý kaybettim.
Hükümsüzdür...
____________Murat Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın: