İNSANLAR VE İNSANCIKLAR

Ýhtiyaç zevke dönüþtüðünde baþladý.
Ýnsanýn
Ýnsana kulluðu.
Körpesini istedi hanedan!
sofrasýna kuzunun,
yataðýna kadýnýn.
Bozulmuþtu denge,
insanlar vardý.
Oldu insanlar ve insancýklar.
Terazi büktü boynunu
‘güçlü’den yana…

Ceylan, kýrlarda özgürdü,
aç bir aslana rastlayana dek.
Aslan güçlüydü,
paralý insan güçlü.
Parasý olmayan
hiçte özgür deðildi ceylandan.
Yerin yedi kat dibinde
kömür solurken ciðerleri,
patronu kral sofralarýnda,
körpe ceylan etine doysun diyeydi.

Gökdelenlere kurulu iskelelerde,
cebinde üç demirden para,
okul harçlýðý çocuðunun.
Çelikten halatlar yetmez,
aðýrlýðýný taþýmaya.
Kuytularýnda kýzýl gelincikler biter inþaatlarýn
ki aslýnda her biri,
ceylan kalbi ürkekliðinde
bir iþçinin kanýdýr.
Ve kan üzerine kuruludur saltanat.

Beylik sizindi.
Efendiliði de aldýnýz.
Beyefendi oluþunuz
köleliðe duyduðunuz hasrettendi.

Þimdi saraylara kurulu tahtlarýnýzda,
altýn iþlemeli kadehlerle kan yudumlarken,
tuðla sayar gibi,
vagon vagon kömür sayar gibi,
para sayar gibi,
sýralýyorsunuz ya ölülerimizi,
uðurluyorsunuz ya yarým aðýz bir duayla,
sabýr, fýtrat diyorsunuz ya hiç sýkýlmadan…

Çýðlýk, feryada,
Feryat, figana
Öfke sokaða taþarsa!!!
Sizin hesap günü burada kurulur,
beklemez mahþeri.
Ve unutmayýn beyefendiler
Çýð
Kar taneleriyle büyür…

Murat Orhan
Sosyal Medyada Paylaşın: