Yýllar geçse de üstünden,
Unutulmaz mazideki sevgili.
Kapanmaz açtýðý derin yara.
Herþey onu hatýrlatýr.
En güzel düþler onunladýr,
Tebessüm düþer gül yüzüne,
Uyanýr bulamazssýn...
Oysa uzakta deðil hep sendedir.
Resmini; gözbebeðine çizip,
Kirpiðine hapsetmiþtir.
Adýný; kalbinin en nadide köþesine,
Altýn harflerle nakþetmiþtir...
Yokluðunda; hep seni anlatýrdý türküler.
Sana yazýlýrdý en güzel þiirler.
Kapý çaldýðýnda sen geldin zannedip,
Aðlardým.
Eller söz eder diye,adýný anmaya korkar,
Susardým.
Kaderimiz severek ayrýlmakmýþ der,
Düþlerle avunurdum.
Uçurum kenarýnda açan yaban gülüydüm,
Kimse koparmaya cesaret edemez,
Dalýmda solardým...
Þimdi; vuslata beþ kala,tedirgin halim!
Ne vardý sanki maziden çýkýp gelecek!
Uzatsam elimi býrakmayacaksýn biliyorum.
Ne zaman dokunsan kalbim hýzla çarpardý,
Zemheri ayazýnda kalmýþ gibi tirerdim.
Bizi bizden fazla,kimse sevemez derdin,
Kimseleri sevemedik!.
Beni benden alýp giderdi gözlerin.
Ya yine öyle bakarsan!.
Alamazsam gözlerimi gözlerinden.
O engin denizde yüzmeyi unutur kaybolursam,
Ya vurgun yersem yine!..
Duygu Þen
Güzel yorumuyla þiire ses olan,can dostum Meltem Yýldýz’a sonsuz teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.