Gidişinle Ört Sessizliğimi

Gidiyorsun.
Giderken,
Yýldýzlar düþüyor saçlarýna.
Sesi kýsýlmýþ bir rüzgar gibiyim.
Konuþuyorum, duymuyorsun.
Akýyorsun gözlerimden.
Durduramýyorum akýþýný.
Bentler kuruyorum hücrelerimden.
Yýkýp geçiyorsun yüreðimi.

Yýkýk bedenimi toparlarken
Ýçimi gidiþinle kanatýyorum.
Kan revan içindeki yüreðimi,
Kurak topraða siliyorum.
Ve yaðmura susayan toprak,
Yalnýzlýðýmý içiyor tozlu dudaklarýyla.

Gidiyorsun,
Umutlarým tozlu raflara kaldýrýlýyor.
Düþleri çalýnmýþ bir yürek gibi aðlýyorum.
Bulutlardan yaðmurlarý saðarken
Islak göz pýnarlarýmý
Taþlarýn yüreklerinde kuruluyorum.

Kayboluyorum karanlýklarýnda.
Gitme desem de gideceksin.
Hadi vur yüreðime gözyaþlarýnla.
Perdelerini kapat gözlerime.
Yak onca yaþanmýþlýklarý.
Yüreðimden gitmeden
Hadi vur yalnýzlýðýný..
Ben, her kuþluk vakti
Ayrýlýðýnla yýkarým
Kan çanaðý olmuþ gözlerimi.
Her gece anýlarýnla yakarým
Sensizlikte üþüyen yüreðimi.


Hadi, durma ayazlarda.
Gidiþinle yüreðimi yakmýþken,
Acýlarýnla inatlaþan
Bedenimi yalnýzlýðýnla yýkmýþken
Durma, üþüyorum içten ice.
Gidiþinle ört sessizliðimi.

Durma, koþ yýldýzsýz gecelere.
Ölmemi bekleme sensizlikte.
Yýldýzlar þahidimdir.
Sen yaþarken, varlýðýnda.
Ben; yokluðunda
Seni nefesim diye soluyacaðým
Yalnýzlýðýný emen dudaklarýmla

Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın: