Gidişin

Gidiþinle kayboldu geliþinin hoþluðu,
Aðlamaktan tükendi gözümün feri þimdi.
Ayaz kesti her yeri yokluðunun boþluðu,
Kar tipi boran eser gönlümün yeri þimdi.

Geliþinle canlanan ruhuma bahar indi,
Binbir renk çiçek çiçek gönül aþký giyindi.
Her aný mutluluktu sanki dünya benimdi.
Sen gidince kuruyan çiçekler sarý þimdi.

Ýçimde sonsuz boþluk sensiz hayat sürer mi?
Aðlayan bu gözlerim yine senle güler mi?
Hasretinle kavuran acýlarým diner mi?
Gönlümün alev alev söner mi narý þimdi.

Dualarda Rabbimden istediðim hep sensin,
Ne verirse hayýrla ilk önce seni versin.
Ey gönlümün sahibi söyle þimdi nerdesin?
Yýkýldý gönül daðým eridi karý þimdi.

Yalnýzlýk çýldýrtýyor ne bir ses var ne anlam,
Ruhumu donduruyor sensiz buz tutan odam.
Seninle nefes alýp mutlu olan bu adam,
Yýkýlmýþ bir virane herhangi biri þimdi.

Fahrettin Petriçli

Sosyal Medyada Paylaşın: