Ayak kayýp iz kayýp yollar gider uzayýp
Ufkun bittiði yerde bugünün dünü kayýp
....
Kaderin çizgisinde ayrý düþtük düþeli
Yaþadýðým her günün tadý yok neþesi yok
Ýliklerime kadar zerrede hasret yeli
Yokluðun zarar içre sinemde dardayým çok
Ýki cihan arasý babasýz zordayým çok
Ebedi bir âlemin bilinmezinde baba
Meraðým senin için dilde dua yakarýþ
Mülteci gözlerimde uyanýr bad-ý saba
Karanlýktan korkarak gezerim karýþ karýþ
Kapanan kirpiðimle bitecek zorlu varýþ
Ecelin dolaþtýðý kuytularsa sükûtta
Dizimin baðý çözük efkâra koþuyorum
Hem öksüzüm hem naçar geri koyduðun yurtta
Soluðumda çoðalan feryada þaþýyorum
’Nezam’ diyen sesinle düþlerden aþýyorum
Bazen derin uykuda ya da dipsiz kuyuda
Yýllarýn yüklendiði aðýr veda makamý
Bu derbeder yönümü elbet biliyor Hüda
Yüreðimden süzerek çekip alacak gamý
Ýnþallah güzel sonla biter hüznün tamamý
Çocukca gülüþlerim saklanmýþ avucumda
Alt üst olan yanýmla bugün farklý kýskacým
Hissederim ruhunu sessizce baþucumda
Var, baþýmý sývazla ulu çýnar aðacým
Susuz sahralar gibi sana öyle muhtacým
Kâinat ortasýndan dalýyorum semaya
Sýmsýcak gözyaþlarým piþiyorken þerbette
Kelamlarým aheste hacet önümde yaya
Derim ’ dünyada Ya Rabb yaþýyorsak gurbette
Baba-kýz ayrýlýðý verme hiç ahirette’
Nezahat YILDIZ KAYA