Koskoca bir hüznü , "Peki .." ye sýðdýrýrsýn çoðu zaman.. Kalp kýrýklarý , Göz yaþlarý Ýçine attýðýn her ne varsa " Peki " dersin ve ; Gömülürler suskunkuðunun içine .. PEKÝ ..! Tek kelime ne çok þey anlatýr deðil mi ? Peki dersin ama , O pekinin içinde .. ? "Hayýr efendim kabul etmiyorum " lar , "Asla olmaz "lar , "Gitme !" deyiþler vardýr .. "Peki " derken ki sesinin kýsýklýðý , Ýçindeki çýðlýklarýn kýsýtlanmasýdýr ..
Peki öyleyse .. Kimler ? Neler bizi , PEKÝ diyecek kadar yormuþtur Hayatta ? Ya da biz baðýrýp çaðýrmak yerine Peki diyip susacak kadar umursamýyor muyuz artýk Hayatý ? Baðýrýp çaðýrsakta Hüznün çemberinde tek baþýna oluþumuz Bizi "peki" demeye mi sürükledi artýk ?
Susmak gerek.. Öffkeyi kusarsak Kendimiz dahi kurtulamayacaðýz Bu iç yangýnýndan.. Peki .. diyip oluruna býrakmak.. Evet .. evet Sanýrým tek çözüm bu ..
Bilge Nur GÜL - Diþeps26[ italik ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dişeps26 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.