MEM U ZİN (İki Gülün Dikeni)
Yýllar!
Eski aþklarýn isimleriyle süslü yýllar,
Þýrnak ilinin ihanet gözyaþlarý,
Ýki aþkýn özlemi,
Ýki sevgilinin duruþu,
Ýhanetin ihtirasýn bekçisi ,
Bekosu...
Fitnesi gibi de görünse filmin baþrol’ü
Aþkýn yücelmesine sebep kiþidir...
Törelerin hüküm sürdüðü ,
Ýftiralarýn raks ettiði,
Aþklar ah aþklar,
Mem ile zin’in kapýsýný da çalar.
Aþk insana neler yaptýrýyor seyret ve temaþa et,
Ben Mem ile Zine söz bulamadým.
Mem ile Zin zaten yazmýþ yazacaðý kadar yüreðindeki sevdayý,
Onlar aþkýn fenafillaha giden yolunda adým adým yürürken,
Sözler seni ne kadar anlatýr ey Mem!
Zin senin için kalem kalem teslim olurken beyazlara,
Beyazlar kefen olarak ne kadar yakýþýr sana ey! zin.
Bu aþk Ahmedi xani dilinde söz bulur.
Dünya hayran olur insanlara ne hacet...
Bekoya suç bulmak ahmaklýktýr.
Bir aþkýn yücelmesine sebep olan en usta aktör odur.
O sebep olmasa Mem ile Zin arasýnda yatan bir þahýs olmazdý
Bazen kötü sebepler büyük aþklarýn nedeni olmadýmý
Buna en büyük örnek Hz. züleyha olmadý mý.
Sus Serkan sana konuþmak yakýþmaz.
Ben aradan çekildim
Þimdi söz mem ile zinde
mem;
’Ey gul! Eger tu nazenînî, / ’Ey gül! Gerçi sen de nazeninsin,
Kengê tu ji rengê ruyê Zîn’î / Sen nerede, Zin’in yüzünün rengi nerde?
Ey sýnbýl! Eger heyî tu xweþ bû, / Ey sümbül! Gerçi senin güzel kokan var,
Reyhan ji te bûyîne sîyehrû, / Reyhan senin için kara yüzlü olmuþ.
Hun ne ji mîsalê zilfe yarin / Fakat siz yarimin zülfüne benzemez siniz.
Hun her du fýzûl û he zekarýn / Ýkiniz de arsýz ve herzecisiniz.
Ey býlbýl! Eger tu ehlê halî / Ey bülbül! Gerçi sen de aþk adamýsýn,
Perwanyê þem’ê werdê alî, / Kýrmýzý gül mumunun pervanesiniz.
Zîn’a me ji sorgula te geþtir / Benim Zîn’im senin kýrýmýzý gülünden daha þendir.
Bext’ê me ji talýê te reþtir’ / Benim bahtým da senin talihinden daha karadýr.’
zin;
’Ey þah û wezirê izz-û temkin! / ’Ey izz ve temkinli þah ve vezir!
Ez hêvî dikim ne kin înadê / Rica ediyorum inat etmeyiniz,
Der heqqê vi menbeê fesadê / Bu fesat kaynaðý hakkýnda.
Lewra ku xwedanê ins û canan / Çünkü insanlar ve cinlerin Allah’ýn,
Wi xaliqe erd û asimanan, / Yer ve göklerin yaratýcýsý,
Roja ewî hubbe da hebîban / Sevgiyi, sevgilileri verdiði gün,
Hýngê ewî buxzê da raqiban / O zaman buðzu da rakiblere verdi.
... / ...
Em sorgulin, ew jibo me xare / Biz kýrmýzý gül’üz, o bizim için dikendir
Em gencîn û ew jibo me mare / Biz hazineyiz o bizim için yýlandýr.
Gul hýfz-ý di bin bi nûkê xaran / Güller dikenlerin gagasýyla korunur,
Gencîne xwedan di bin bi maran / Hazinelerde yýlanlarla beslenir.
... ...
Ger ew ne bûya di nêv me hail / Eðer o olmasaydý aramýzda engel,
Iþqa me di bû betal û zail’ / Aþkýmýz da bozulur ve zail olurdu.’
bunun adý fenafillah.
bunun adý bekabillahtýr.
ne dersen de
ama sakýn gerçek olan aþýklarýn dikenlerine dokunma elini kanatýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.