Efsunlu bir ýþýksýn sen. El pençe güneþe bile, Yüreðinin önünde diz çöktüren. Sen, Sabahtan önce gelen aydýnlýðým, Düþünürken kendimden geçtiðim, Baygýnlýðýmsýn. Sen, Elimin þakaðýma vardýðý zamanlarým. Keseri çiviye deðil de, Parmaðýma vurduðum yanlarýmsýn. Sen, Elim iþte iken, Aklýmýn oynaþtýðýsýn. Kah deniz kenarýnda el ele, Kah iki þamdanlý bir masada, Gönül gönüle olduðumsun. Bazen, En yorgun anlarýmda aradýðým sükut Hayallerine boylu boyunca uzandýðým, Lütufsun... _______________Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.