BAŞLAR SEVMELERİN KORKUSU
Mamafih düþersin kalemimden,
Gözlerim gözlerini aramaya baþlar.
Ve baþlar sevmelerin korkusu.
Düþlerimden düþersin ansýzýn.
Ve ansýzýn ucu yanar aþklarýn.
Ucu kýrýlýr kalemin.
Biçare kalýrým.
Yorgun, argýn, yitik.
Ve baþlar sevmelerin korkusu.
Kameri þavk dalgalanýr zihnimde.
Zihnim yalanlara baþlar kalple muhabbetinde.
Baþlar inkarcýlýk oyunlarý.
Sonra tan aðarýr gökyüzünde.
Aðarýr ansýzýn bir kaç tel saçým.
Ve baþlar sevmelerin korkusu.
Can siperane saklanýrým yalnýzlýða!
Kapanýr gözlerim, çayým soður, yanar izmarit.
Derin bir nefes çekerim, içli.
Sonra med cezir sýtmalar yüreðimde.
Karanlýklar içinde ýsýnmaya çalýþýrým.
Kaçmaya çalýþýrken aþktan,
tuz basýlýr sanki kanayan yaralarýma.
Kalemim yazmaya hevesli.
Ödüm kopar kalemden!
Ve baþlar sevmelerin korkusu.
Hanidir korkarým.
Lakin kar etmez kaleme.
Kalem baþlar yazmaya.
Harf harf, hece hece.
Beynimde fonlanýr sevdan.
Aþkla dökülürsün kaðýda.
Kaðýt naralar atmaya baþlar ansýzýn.
Katre katre aðlar þirler.
Korkmaya baþlarým çocuklar gibi.
Bilirim çünkü vardýr her yolun bitiþi.
Sonra sadece sesin kalýr zihnimde.
Ve gözlerin mürekkebi olur þiirlerin.
Beklemeye baþlarým hýnca hýnç, aþkla.
Bilirim dönüþü yoktur gitmelerin.
Sýrf bu yüzden,
Baþlar sevmelerin korkusu...
AYAZ BARAN
(10.09.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.