yollarýna bakmaktan yoruldu gözlerim
ellerimde soldu sevda çiçeklerim
sýklaþýr yüreðimde isyan nöbetleri
dil inkar etse de söylemez gerçekleri
erteledim umutlarýmý geciken baharlara
alýþýk deðilim hüzünlü vedalara
içim burkulur dolar gözlerim
yadýrgama bu halimi sen de alýþýrsýn zamanla
eðer bir gün göremezsen beni
anlarsýn dönüþü olmayan sefere çýktý yüreðim
hýrçýn dalgalar dindirsin diye acýmý
köpüklere yazdým gözyaþlarýmla adýný
bir damla gözyaþýna kýyamam senin
kesme umudunu benden bir gün gelirim
hiç ummadýðýn anda karþýnda biterim
özlemle sarýlýr bir bütün oluruz
yaprak bile kýmýldamaz dudaklarýmýz birleþiverir
seni öyle çok sevdim ki
hiç kimse alamaz yüreðimdeki yerini
kapat gözlerini getir gözlerinin önüne
beraber söylediðimiz sevda türkülerini
gelecekse senden gelsin bana ölüm
istemem aðladýðýný görmesin gözlerim
dayanamaz çok hassastýr yüreðim
kapanýr gözlerim kaybolmasýn diye hayalin
son nefesimde yanýmda görmek isterim seni
tut ellerimi sýmsýký hissedeyim nefesini
iþte o zaman korkutmaz beni karanlýklar
görünür tünelin ucunda ki ýþýklar
ölüm bile olsa sonum koþarak giderim
biliyorum gittiðim yerde bekliyor olacaksýn
al beni benden gözlerinde ki ateþe at
yanacaksa bedenim varsýn gözlerinde yansýn ...
Refik
02 .12 .2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.