BELKİ ON KURŞUN

Yaþamak külfet yaþamamak hayýf
Atiye taþýmak korkak mutsuzluðu
Yakýþýr mý tabiatýn salgýn yortusunda
Kendin olmak varken
Karartmak umutsuzluðu.

Gün doðumunu beklerken erinç bir þafak vakti
Dalgýn yürürken yollar mý tüketti zamanýn
Ustan kim diye sorarlar sürüklendiðinde
Kibrit çakýmý vurmadýysa yüzüne bir ýþýk
Býrak yalanýyla debelensin o yüreksizlik.

Git nereye istersen ufkuna yandýðým
Ötesi var mý servet peþinde koþuþmanýn
Günü gelmeden haykýrt ölü cehennemin
Bir tutam can deðil mi beðenmediðin
Sen almadan dökün günahlarýný
Bir kurþun yetmez belki on kurþun
Eksiltir sanma dopdolu duygudan bir hece
Atmak var ya at öyleyse son bulsun
Kendini kendinden daha da ileri.

Sýkýntýya yer yok girdiðin yolda
Geniþ ol, atýl et canýný, gönül savurur misali
sürgün yemeden yaþam yenilenmez
Yoktur kendinden kaçýþýn mutlu liman
Bozuk düzenli hiçbir memleketin.
30.01.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: