Zamana saçlarý dökülmüþ maveradan. Erenleri huþu ile seyreder semadan. Onu Ýstanbul diye yaratmýþ yaradan. Çileye talip olmaktýr artýk Ýstanbul’u sevmek.
Yedi tepesinde yedi dert otaðý. Surlarýnýn dibi çirkef bataðý. Susuz býrakýlan yediveren gülün yapraðý. Kurumaya yüz tutmaktýr Ýstanbul’u sevmek.
Ne Nedim’den ne Yahya Kemal’den dem vurulur. Saçlarý, kir pas içinde Boðaz’da savrulur. Yaz gelir susuzluktan kavrulur. Erguvanlarý dar aðacýna çekmektir Ýstanbul’u sevmek.
Tarihin acuze dilberi diþleri dökülmüþ. Mabetlerinin masmavi çinileri sökülmüþ. Ýstanbul zamana adanmýþ öyküymüþ. Gözlerini yumup peri masalý dinlemektir Ýstanbul’u sevmek. 11.02.2008 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.