ÜŞÜYEN YÜREĞİM
insan olgusunda
yarýma keyiflen o yama
yeniyede tutuþu bir garip
açlýk bedenen yaþanýrken
kürkün sýcaklýðý lav düþü erteler
bunun adý fukaralýk mý desem?
yoksa varda vermediler
hissindeyim
akýl kaçýðý doða
yerin gögün yamacýna çýplaklýðý kertikler
buzul öyküler kale sur diplerinde
az biaz yanan ateþin çevresinde
yaþamýnýn silinmez o kara pasýndayým
böyle iþte
aldýðýn nefesin kentlerde mi?
yoksa insani bir hata olduðunu
bir ele uzatýp barýþmamadýr
ölüm varlýk içinde kapýmý çalsada
ben fakirliðin kara yasýndayým
elimde bir finca kahve
ve yudum beklentisini býrakamýþ küllüðe sigaram
ve sobam harýl harýl yanmakta
gülüþlerim buza konaklar
ama üþüyenin kara sesindeyim
kýsýtlý bir zaman dilimi var
varda
mevsimler yapmacýk sevgi gibi
kabul gördür kainata gücünü
canlýnýn kýrýlganlýðý,yeni kendisine uzanýr demiþken
ben mi? titrek bir kuþun yuvasýndayým
1-12-2014
TEKÝRDAÐ...YUSUF KORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.