dün gece bazý kelimeleri ateþe verdim sevdiðim ne gel ne kal ne git ne de hoþçakal artýk kesinkes silindi lügatýmdan.
küllerini savurdum bilinmez bir diyara dilimde yalnýzlýðýn buruk tadý alýþkanlýklar sýrada bekleþiyor hala kapýmda birazdan kavurduðum helvaný daðýtacaðým onlara bir zaman bekleþirler kapýda ’yine var mý’ diye sonra onlarda vazgeçerler nasýlsa.
baþýmý dayadýðým dizlerin yok artýk yastýðým taþtan da aðýr uyku tutmaz ’gecelerin gözleri’ üstümdeyken ’ay’ perdenin altýndan yine sýzmaya çalýþýr odama ben aðlamama telaþýnda yumarým gözlerimi usulca aklýma getirmemek isterim ’gel sevdam’ bak ne göstereceðm deyip pencerenin altýna boylu boyunca uzanýþýný ve beni yanýna çaðýrýrþýný teninin kokusu burnumu daðlarken yanýna uzanmýþtým usulca hatýrlarsýn parmaðýn zamana inat gökte ki dolunayý göstermiþti iþte demiþtin sen busun ömrümde önce ince bir çizgi gibi geceyi yýrtarken varlýðýn büyüdün.büyüdün dünyamý doldurdun dolunay gibi öyle parlak öyle sevda kokulu her an kaybolacaksýn diye korku çöreklenir içime çünkü dolunayýn ömrü üç dört gün kelebek gibi umuzlarýmda yükün sen bana ’gel’ demekten vazgeçme sakýn demiþtin.
Þimdi ayaza kesen geceler býçak gibi keser iliklerimi sýcaklýðýný arar boþluða sarýlan ellerim yine kendine döner usulca.
artýk ne camdan bakýyorum ’ay’ perdeleri zorlarken ne de bir isteðim kaldý ömür perisinden toprak ana sessizce yatýyor karýn altýnda yeþilin her tonunu dünyaya serpmek için zamanýný bekliyor ben de zamanýný bekliyorum yeniden sevmek için biliyorum çocukça bir hayal bu ama elleme ne olur en saf hayaller çocuklukta kurulmaz mýydý hayal kýrýklýklarýna en fazla bir saat üzülürdük sonra yeniden gülümserdik inadýna..
bir yok oluþun tam baþýndayým ’sessizlik’ en çok bu koyuyor bana ya da artýk olur olmaz zamanda çalan telefonumun suskun ölgün bana bakmasý sehpamýn üstünden ufacýk titremesi yetecek belkide fýrlayýp elime almak için ama beklemiyorum diye kendimi kandýrmaya devam ediyorum gözlerimden süzülen damlalar birazdan donacaklar doðunun o eðreti evlerinden sarkan buzlar gibi sen de benim doðumdun ya oranýn soðuk yemiþ teninle kara yaðýz delikanlým mertliðin kitabý senin elinde yeniden yazýlmýþtý belkide o yüzden gülüþün gözlerime bu kadar net kazýlmýþtý.
dün gece senli kitaplarý topladým hepsi yasaklý gönlümde bir çuvala týkýþtýrdým arka bahçemdeki kara topraða gömdüm yakalanma korkusu ciðerlerimden nefesini býrakýrken geceye olmazdý ama yine de bulunmasýn diye izlerini yok ettim ayaklarýmla üstüne bastýkça çýðlýðýn hala kulaklarýmda.
dün gece... dün gece seni ateþe verdim sevdiðim o ateþte Aslý gibi yanarcasýna son perdeyi de kapattým üztümüze.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.